Hinahanap ko ang mga daliri mo sa aking mga utong,
Mga ulap na nagpapakalma sa nililitid na mga bulkan,
Soloista,
Madilim na sulok,
Ang haba ng panahon ay haba ng panggagalaiti,
Pananabik ay isang dagat na mainit pag sinuong,
Imahinasyon ang gubat ng mayayaman,
Soloista,
Mamaya saluhan mo ng biyolin mo
Ang chopin ng gitara ko.
Marinig ang impit na hagighik,
Ang mga patagong kiliti,
Panakaw na halik,
Mga bulaklak na kapwa nagmamasid
Sa liwasan na isang sinehan
Kung saan laging pinapalabas
Ang nakaraang inaasam.
Ahas ang gabi na bumubura sa mga kalatas ng mga bituin
Mahaba ang Cormidal na ang hantungan ‘di alam,
Lagpasan lamang mga anino sa aking parang nakadamo,
Asong galisin, may deka-deka na ang kamay nakasuksok sa bulsa,
Pinili kong ‘di tumawid sa kabila,
Pakialam ko sa mga wala ring paki,
Mabilis ang oras sa mabagal kong paglalakad,
Walang kapaguran ang relo
Wala akong kamatayan,
Usok ng sigarilyo ang aking hininga,
Naghahanap ng tumana,
Ng babaing malungkot na naghahanap ng damo,
Marami akong alam na damuhan,
Alas onse, nasa labas ang mga malilibog,
Ang mga parapadyak na ang alak ay kantot,
Mga buwayang bugaw,
Ang dagat sa malayo walang naniniwalang iyon ang kausap
Kong naghihintay sa aking biglang nakaisip,
Walang naniniwala
Paki ko sa mga walang paki.
Ang usok ng sigarilyo,
Naglubid ng makakapal na ulap,
Makakapal na ulap
Na pumulupot sa aking leeg,
Humihigpit
Habang aking paghigop tunog ng tren
Mabilis
Pabilis.
Sa umaga ang panalanging mas malambot pa sa unan,
Pagtimpla ng kape o tsaa pagkatapos,
Sa pagitan ng mga higop, mahahabang buntong hininga,
Nais makakita ng mga bulaklak
Nais makakita ng mga ulap,
Nais maamoy ang langit,
Darating ang kasagutan sa hulagway ng mga anghel,
Pagkislap ng balintataw,
Ay tanda ng simula,
Walang mahabang araw sa nakabaluti
Walang kalawang na kakapit
Sa gintong puso’t isip.
