Mga sandaling, “di po ako nababaliw”

Kinakausap ko ang mga alaga kong aso na parang tao.

 

Kay Tala: Anong iniisip mo?

 

Siya ang asong may pinakamalungkot na mata. Pag tinitignan niya ako, blangko ito at tila walang nagmamahal sa kanya.

 

Kay Patsi: Patz, pasensya ka na ha, kailangan kasi kitang palabasin sa bahay.

 

Si Patzi, lagi na lang siyang nakabantay sa pinto, nakalulungkot ngunit, ‘di siya pwedeng papasukin sa bahay dahil nakakadiri ang kanyang mga puputok sa katabaang mga kuto.

 

Kay Barbie: Barbie, sana ‘di mo ako tahulan pag ayaw kitang hawakan. Minsan kasi nais ko lang magpahangin ditto sa bakuran, alam  mo yun… solitude.

 

Puro babae ang aming mga aso, at puro pa sila birhen. Pero hindi ako naaawa sa kanila pag naaalala ko ang kaibigan kong nais makipag-sex kahit kanino.