Ang mga aso, nagpapasaya sa bakuran
Na tinakasan ng mga bulaklak dala ng nagdaang unos,
Di pa nawawalis ang nabasag na paso
At mga dahong luoy,
Basa pa ang mga nilabhang damit na pinagsisilbihan pa rin
Ng sampayang sapilitang kinuba ng panahon,
Ano bang kaligayahan ang hatid ng pagsilip sa bintana,
Ito ba’y pag-asa na dala ng nasa malayong bukang liwayway
O konswelo na hatid lamang sa aking ng hinihigop kong kape?
Walang kapaguran ang ngiti ni inay, tulad ng ibang matatanda,
Sila ang mga umagang ‘di pumupusyaw,
Tila ang mga alaga akong aso na sige pa rin ang dantay ng ulo sa nanghihina kong tuhod
Kahit minsan nakalilimutan ko na silang himasin.
No comments:
Post a Comment