Minamasdan ko si Mico sa bakuran,
May hinahabol ang kanyang mga nakabukang mga palad
At may kinakausap ang kanyang mga mata
Ngunit wala naman.
Mico Mico: Dahan, dahan lang ha…
Nagbabasa ng diyaryo pag umaga ang mga may pinagaralan,
Habang tumatawa kahit mag-isa ang mga walang alam…
Ahmm, mas mainam ata ang inosente kaysa sa walang alam.
Nadapa si Mico,
Umaabot ang mata niya sa malayong ‘di ko na tanaw,
Umiyak si Mico,
At taranta akong lumapit na naguguluhan.
Biglang tumawa si Mico.
Sa pagngiti ko siguro,
Ngunit ‘di ata sa akin nakatingin si Mico.
No comments:
Post a Comment