Hindi ko maipaliwanag ang aking mga hinanakit na my rima,
Ang mga dingding at kisame kakwentuhan ko sa gabi,
Tinakot mo akong di ka na uuwi
At mag-isa na lang akong makikipagbuno sa gabi,
Sinabi mong para akong batang babaeng iyakin
At mahina ang aking pangangatawan,
Nabiyak ang puso kong musmos
At ang mga piraso nito’y tinangay
Ng di nagpaalam na hangin.
Ninais kong bagtasin ang timog papunta sa hilaga,
At hanapin ang tinig kong matagal na atang nawala,
Nakita ko iyon sa iyo,
At sana’y pinapakinggan mo pa rin ako.
Sa laot ng aking puso,
nalulunod ang pag-asa,
Lumabas ka na sa pinto kung nais mo,
Hindi naman milagrong magkita pa rin tayo sa dulo.
Sa dulo na magkaparehas na ang hawak nating susi,
At ‘di na ang anino natin ang ating nakikita sa gabi,
Ikaw pa rin ang nais kong bigyan ng bubong,
Ang kumutan ng aking mga braso at dampian ng labi.
No comments:
Post a Comment